Ludzie bez grzechu

Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz? Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień. I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? A ona odrzekła: Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz.
(J 8,1-11)

A jak to jest z nami? Mam tu na myśli naszą społeczność miastową, wiejską, narodową. Ile razy potępiamy kogoś za odmienne poglądy, kibicowanie innej drużynie czy preferencję polityczną. Wiele z nich na tym cierpi - psychicznie bądź też i fizycznie. Inni reagują na to śmiechem ale wszystko zależy też od tego jak kto bierze taką sytuację do siebie.
Ludzie! Przebudźcie się bo na prawdę nie wiecie co czynicie! Fragment przytoczony powyżej ma być wzorem dla ludzi którzy przyznają się do wiary katolickiej. W innym miejscu jest powiedziane "nie potępiaj a nie będziesz potępiony". A co my robimy? Przede wszystkim chce wytknąć hipokryzję środowiskom które uważają się za katolickie i patriotyczne. Oni czyli tzw prawdziwi Polacy, Ci którzy najgłośniej krzyczą, że Polska jest pod okupacją Rosji i Niemiec. Ci którzy atakują każdego kto nie jest z nimi. Widzą wszędzie wrogów, spiski i zamachy. Jak by powyższa sytuacja mogła wyglądać w obecnej Polsce? Na pewno nie skończyłoby się tak jak w powyższej historii.

Jezus udał się na Krakowskie Przedmieście, zaczął oglądać zastaną tam sytuacje związaną z kolejną miesięczną manifestacją. Wówczas bractwo Solidarnych 2010 zebrało się koło niego i dopytywali się czy to właśnie ON. Jezus usiadł i rysował palcem na ziemi. Wtedy wściekły tłum przyprowadził mu człowieka którego oskarżano o sprzedanie się Niemcom i Rosjanom, że ma na rękach krew ofiar, że źle mówił o ś.p. prezydencie. Domagał się dla niego kary. Chcieli go ukamienować. Zaczęli więc dopytywać Jezusa i przedstawiać mu winy człowieka. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień. I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli zamarli nagle. Patrzyli jeden na drugiego. Wtem wystąpiła przed nich pewna babuszka o anielskim spokoju wymalowanym na twarzy i skromnie wyglądająca, zaś jej głowę zdobił moherowy beret. Wzięła zamach i rzuciła kamień. Człowiek został trafiony w skroń i polała się krew. Stracił przytomność. Wtem rozległ się ryk zadowolenia Solidarnych i poczęli obrzucać człowieka. Nie zauważyli, że Jezus widząc ich uczynek zapłakał i oddalił się.